Bughaw ang Kulay ng Langit

Malakas lang ang ulan kaya hindi halata....

Thursday, May 18, 2006








somewhat psycho
You are 23% psycho!
You are actually pretty normal. You have a little psycho in you, but just enough to be fun and entertaining. You make your friends laugh and you can have a good time. You don't live in fear of weird things and you don't have any strange habits. Good for you!







My test tracked 1 variable How you compared to other people your age and gender:










free online datingfree online dating
You scored higher than 39% on Psycho-meter
Link: The Psycho Test written by WildAngel79 on OkCupid Free Online Dating, home of the 32-Type Dating Test

Thursday, July 14, 2005

Isinilang ako sa mismong araw na ito 24 years ago...

Base sa aking nakalap na impormasyon: July 14, 1898 nang may kung anung naisipang itatag si Pres. Emilio Aguinaldo.... naforget ko na kung anu yun actually... Makalipas ang ilang taon, July 14 din nang magpakasal ang kauna-unahan nating pangulo sa ikalawa niyang asaw na siyang diumano ay nagburda at nagtahi ng ating watawat sa hongkong... Ang pinakagusto ko talaga... July 14, 1789 nang sinugod ng galit na masa ang bastille thus the start of the French Revolution... Actually, kaya ko lang naman gusto ang French Revolution ay dahil kay Queen Marie Antoinette... Natutuwa kasi ako sa wit niya...Ya know... she was actually wondering why people were so angry that they wanted to overthrow the king and queen. somebody from behind her replied, "coz they don't have bread to eat." The queen, shocked at such response, said, "Oh my, give them cakes then!" Nice noh? hehehehe.

And so, kaarawan ko nga po ngayon. eh anu naman? wala lang. parang nagdaan lang. parang gumising ako kaninang umaga at matutulog na naman ako mamaya pagkatapos ng enkantadia...

Isang taon na naman ang nadagdag sa aking buhay. isang taon ng pag-asa upang mapunuan ko ang mga pagkukulang ko sa aking sarili at minamahal ko sa buhay ng nakaraang taon. ibig sabihin, hindi pa huli para sa akin ang lahat. hangga't bumibilang ang taon sa aking buhay, may pag-asa pa... pero, hanggang doon na lang ba ako? sa pag-asa? pag-asa saan? hayayay...

Kahapon, isang rally ang naganap sa ayala... at katulad ng aking kaarawan ngayon, para lamang siyang nagdaan... ayun, wala lang talaga... mga pilipino, umaasa pa ba tayo na mapapabuti ng pagrarali ang ating buhay? oo, naroroon na tayo sa paglabas ng ating mga saloobin... ang pagpaparinig ng ating mga hiyaw at daing sa nais nating patamaan nito. pagkatapos, anu? may nabago? natamaan naman ba? prends, pipol, and kawntrimen, nakatawid na nga tayo ng edsa, nakarating na tayo ng ayala. hanggang dyan lang ba ang kaya nating marating? hanggang ngayon, hindi pa rin tayo nakakapasok sa mahigpit ang pagkakapinid na gate ng mendiola. hindi kaya imbes na magpumilit tayong pumasok doon eh hayaan nating hipan tayo ng hangin hanggang tayo'y makalipad patungong loob? taoism? going with the flow? hindi naman siguro... ang sa akin lang, sa tuwing hindi natin nagugustuhan ang pamamalakad ng gobyerno o kaya naman ayaw natin sa kasalukuyang nakaupo sa pwesto, lagi na lang ba tayong tatambay sa edsa? o kaya nama'y makipagkiskisan ng siko sa mga businesmen ng ayala? at makaraan ang ilang oras, we are expecting for a change? gaz talaga... where have all the flowers gone? no, it's not the young girls who picked them. they were dried up by the blazing sun!

BIRTHDAY KO PO NGAYON! TARA SA BAHAY MAY INSTANT SPAGHETTI...

Saturday, July 02, 2005

We have just discovered a gold mine

...been always discovering one.

kasama ko ang kuba at ang isang malabo ang mata kanina upang sana ay dumalo sa poetry reading ng cegp... ngunit, unfortunately, hindi natuloy ang nasabing programa ng diumano...harharhar... pero in fairness sa pangyayari, hindi naman nauwi sa wala ang pagpunta namen dun... panu kase, ang ganda ng place... shaks... gustong gusto ko sa place na yun. sabi ko nga, this is how i want my future bookstore to look like... very cozy ang atmosphere... ang ganda ng music... ang sarap ng coffee... ang baet ng mga tao... at sana laging ganun ang mundo..

ayaw ko na dito sa bahay.. putang-inang buhay ito! putang-inang bahay ito! kung pwede lang murahin ang mga tao dito ng putang-ina, siguro nagawa ko na... gusto ko ng lumayas. gusto ko ng umalis dito. sana itakwil na lang ako ng mga magulang ko... palayasin... isumpa... hindi yung ganito... kung ganito rin lang... putang-ina pala...
MAHUSAY NA AKONG MAGMURA NGAYON... ISA ITO SA MGA NATUTUNAN KO SA BUHAY... sa totoo lang, hindi naman talaga ko paramura... ni minsan, hindi naging welcome sa bahay ang pagmumura. hindi ko rin kailanman naringgan ang nanay kong magmura. at hanggang highschool, tinularan ko siya. sobra akong nagiguilty pag may nabibigkas akong bad words. kadalasan pa nga, nagsosorry ako kay Lord ng palihim kapag may nababanggit akong masama. anong nangyari sa akin?
...hindi ko alam... nagising na lang ako isang araw na binibigkas ang isang malutong na PUTANG-INA! at simula noon ay parang natural na sa akin ang salitang yun. na parang sanay akong ito ang inihahain sa hapag sa twinang ako'y kakain. ang nakapagtataka, nauumid ang dila ko sa mura pag nasa bahay na ako. siguro dahil hanggang ngayon ay dala ko parin ang takot na mahuling nagmumura... kasi nga hindi ito allowed within the premises of our home not so sweet anymore home. pero sa tuwing parang gustong sumabog ng dibdib ko sa sobrang sama ng loob, napapamura ako ng palihim. at kapag ginagawa ko iyon ng palihim, parang may malaki at mabigat na bagay ang lalong nagpupumiglas mula sa aking kalooban... totoo, iba kase ang relief na nahahatid ng mura kapag ikaw ay galit... ngunit masama nga raw yun... sa palagay ko, hindi nga talaga makatarungan sa taong minumura mo ang pagsalitaan mo siya ng ganun. that's very degrading and demeaning... ngunit sa bugso ng damdamin, maiisip mo pa ba ang mararamdaman ng taong minumura mo? isa pa, masarap magmura, pramiz... pero isa ito sa mga bagay na gusto kong tanggalin sa sistema ko...

Thursday, June 30, 2005

Pag di ka raw makatulog...

...may nag-iisip sa iyo!

I am sleepy... Trully I am... But, what I can't understand is that after several hours of tossing and turning on bed, here I am, still wide awake. What's happening? It's been a while since I experienced this last. That actually was my wish when things seemed to go wrong in me. I always wish sleep to come easy. Eversince I turned crying into a habit, sleep comes too easy for me. But not this time...urghhhh

Wishywishywishywishywishwishwish... I wish I were asleep and not thinking anymore... For the body is tired and the soul derranged (huwaaat?)

Friday, June 24, 2005

IDEYA ITO NI WINNIE


Looking through the photographer's lense...
Smile, Egoy... You're on a candid camera! hehehe

Thursday, June 23, 2005

Sana'y lagi kong maalala

Na dapat ay kinakalimutan ko na siya...

I've just had the worst experience imaginable today...
Oh yeah...

Tobz, Phil, Lea, Jay-ann, and I went to Manila Cathedral to pay a visit to the wake of Cardinal Sin... We went there for that sole purpose... Never did it occur even in my wildest of dreams that I'd see HIM! Prayed hard I really did that whatever His will will be, then let it be. If I see HIM, Fine! If I don't see HIM, better! And I did see HIM. Worse, HE approached our seats... Much to the dismay of your ever beautiful damsel in distress... And... So... What do I expect from this incredibly knee-shaking encounter? Nothing... All I can do is to pretend... Pretend that everything in me is just fine. I just had to face the situation with as much calmness as I can muster. Gosh gosh gosh... This is so damn hard... Hope I can prevent situations such as this from ever happening again... Never again will I try to run... For the more you run, the more the things you're running from follow you... I'll just walk mildly and noiselessly... And make HIM oblivious that I'd left... and without any plans of ever turning back;;;;

Monday, June 20, 2005

KAY MIONG


(Si Dimasilaw nasilaw sa kinang ng kanyang kariktan)

Maaaring nawala na ang pagmamahal mo sa akin.
Maaaring sawa ka na.
Ako man ang may kasalanan o hindi,
nawala na ang pag-ibig mo.Isa na lamang ako sa kanila.
Isang dating kasama, isang kakilala.
Ako na lang ang dati mong sinta.
Isang ordinaryong ako.
May halaga pa man ako sa iyo’y,
hindi na ito kasingtingkad ng dati.
Nawala na ang iyong pagmamahal.
Sige at kunin mula sa akin.Ialay mo na sa iba.
Tanggap ko nang wala na ito sa aking mga kamay.
Pero sana’y itira mo ang mga alaala.
Alaala ng isang bagay na akin sa isang panahon.
Iwan mo ang panahong iyon na mahal mo ako.
Kahit man lang sa aking alaala…